1945 წლის 11 აპრილს ექვთიმე
თაყაიშვილი საქართველოს განძით დატვრითული ამერიკული თვითმფრინავით თბილისში
დაბრუნდა. იმავე წლის 15 აპრილს ექვთიმე თაყაიშვილი აღადგინეს პროფესორად თბილისის
სახელმწიფო უნივერსიტეტის საქართველოს ისტორიის კათედრაზე, ხოლო 10 მაისს მიანიჭეს
დამსახურებული პროფესორის წოდება. 1946 წლის 28 დეკემბერს იგი აირჩიეს საქართველოს
მეცნიერებათა აკადემიის აკადემიკოსად.
ექვთიმე თავის სამუშაო მაგიდასთან
ექვთიმე თავის სამუშაო მაგიდასთან
1946 წელს ექვთიმე თაყაიშვილი
საჯაროდ წარდგა თბილისის უნივერსიტეტის პროფესორ-მასწავლებელთა წინაშე მოხსენებით
„ევროპაში ნახული ქართული ძეგლები და იქვე შეკრებილი ცნობები ქართული ძეგლების
შესახებ“. მეტად მნიშვნელოვანია მის მიერ 1949 წელს სრული სამეცნიერო აპარატის
თანხლებით გამოცემული სუმბატ დავითის ძის ქრონიკა ტაო-კლარჯეთის ბაგრატიონთა
შესახებ. 1949 წლის 17 სექტემბერს სსრ კავშირის უმაღლესმა საატესტაციო კომისიამ
დაუმტკიცა დოქტორის ხარისხი და პროფესორის წოდება. 1951 წელს დააპატიმრეს ექვთიმეს
შვილიშვილი ლიდა პოლტორაცკაია, ვისთან ერთადაც ცხოვრობდა ბინაში. 1952 წლის
დასაწყისში გაათავისუფლეს უნივერსიტეტიდან „საკმარისი პედაგოგიური დატვირთვის
უქონლობის გამო“ მეცნიერი 1953 წლის 21 თებერვალს, უკიდურეს გაჭირვებაში, გულის
დამბლის შედეგად გარდაიცვალა. 24 თებერვალს უკანასკნელ გზაზე ვაკის სასაფლაომდე,
მისი ნეშტი მხოლოდ ორმოცდარვა ადამიანმა გააცილა.
Комментариев нет:
Отправить комментарий